Kirli Çıkı ve Kediler | Alaçatı Günlüğü-7

Alaçatı'da her sokak başında sizi bekleyen sürpriz bir mekan keşfedebilirsiniz.

Kirli Çıkı da onlardan bir tanesi. Bu mekanın kapısı dikkatimizi çekti ilk önce.

Merakla ''Burası da neymiş?'' diye yanaştık Kirli Çıkı'ya.

Daha içeriye girmeden kedileri dikkat çekiyor buranın. Şunların tatlılığına bakar mısınız?

Biri içeride, diğeri dışarıda.. Nasıl da poz vermişler :D

Penceredeki süslemelere de dikkat..

İçeriye geçiyoruz ve buranın hediyelik sanat objelerinin satıldığı ve sergilerin açıldığı bir mekan olduğunu öğreniyoruz.

Bizim gittiğimiz dönemde sezon kapalı olduğu için sergileri kaçırdığımız için üzülüyoruz. Ama kalan sağlar bizimdir diyerek etrafı incelemekten vazgeçmiyoruz.. :D

Her ne kadar incelemekten çok fazla fotoğraf çekemeye fırsat bulamasam da, bu mekanın sahibinin kedi merakından bahsetmezsem olmaz. Öyle ki Kirli Çıkı'nın arka bahçesininde en az 15 tane kedi vardı.. İçeride'de bize eşlik eden 4-5 kediyi de sayarsak buranın ne kadar kedisever bir mekan olduğunu anlayabiliriz. Her köşe başında, hatta saksıların içinde bile gördüğüm kedili objeler de cabası. Ben de tam bir kedi hastasıyım ama bu kadar çok kediyle baş edebilir miydim, emin olamadım.. :D Her şeye rağmen kedileri bu kadar çok seven bir insan tanımak beni çok mutlu etti.

Eveet, bu kadar merak yeter. Sıra Kirli Çıkı'nın sahibinin ismini açıklamaya geldi.

Mekana ilk girdiğimizde bir şeyler karalıyordu.. ''Ne yapıyorsunuz?'' dedik ve kitap yazdığını söyledi.. Şaşırmadık çünkü burası Alaçatı.. O kadar renkli insanlarla karşılaştık ki biz Alaçatı'da.. Gökçen Adar onlardan sadece bir tanesi. Emekli makine mühendisiydi yanlış hatırlamıyorsam. Emekli olunca Alaçatı'ya yerleşmiş. Bu yazdığı yemek kitabı Ege'nin yöresel yemeklerini içeriyor. Biz gittiğimizdeki yazdığı kitabı da başka bir yemek kitabıymış, henüz tamamlamış.

Valla utandım ama kendimden :D

Ben hala yemek yapmayı öğrenmeyeyim, aferin bana.

İşte kedi sever amcamız Gökçen Adar ve tek tek kendi elleriyle süslediği renkli kapısı..

Nasıl büyük bir emek var ama değil mi bu kapıda?

Bu da veda pozumuz.

Aslında ben tek başıma kapının önünde çekildiğimi zannediyordum ama olsun, böyle çok daha sevimli bir fotomuz oldu bence. Alaçatı yazılarım bitti sanmayın, takipte kalın ;)

Mutlu pazarlar herkese!.. :)

Diğer Alaçatı yazılarımı okumak için:
Alaçatı Rehberi
Nostaljik bir rüya: Alaçatı
Alaçatı'nın Asırlık Taş Evleri
Alaçatı'da Renkli Bir Düş: La Capria
Alaçatı'nın Arnavut Kaldırımlı Taş Sokakları

+

 ♡ Sosyal Medyada Takip Et ♡

• Facebook
• Twitter
• Google+

+

Beğendiysen paylaş o zaman :)

• Facebook
• Twitter
• Google+
• Pinterest
• LinkedIn