Uzun zamandır yazmakta isteksiz olduğumu hissettin mi okuyucu?
İçimde tarifi imkansız çığlıklar kopuyor..
Bu sıralar çok erkenden uyuduğum, gecenin bir yarısı ansızın uyanıp annemle babamın arasına yatmak istediğim doğrudur. (Kimseye söylemek yok ama).
Evleniyorum!
Şaka değil, bu kez gerçekten hem de..
Düğününün üzerinden 8 ay geçmiş birinin böyle bir yazı yazması komik mi?
Olsa olsa trajikomik olur bence.
Eşimle kendi aramızda bile ''evlenince şöyle yaparız..'' tarzı cümleler kurup, sonra ''off bir araya gelince yani'' diye hem gülüp hem de hayıflandığımız zamanlar çok olmuştur.
2 senelik ayrılık sona erdi..
Hep hayalini kurduğum o kavuşma sahnesi sonunda gerçek oluyor.
Taynimiz büyük bir ihtimalle ( 0.1'lik ihtimal beni yarı yolda bırakmazsa %99.9) aynı şehre çıkıcak..
Eee, derdin ne o zaman kızım?! dediğinizi duyar gibiyim..
Bu haberi ilk duyduğumda sevinçten ağlamıştım..
Eşime çok aşığım.
Hatta dünyanın en aşık kadını olduğum gibi bir iddiam bile olabilir..
Gözümün önünden bir an olsun ayırmak istemem..
Ee, haliyle kavuşmanın düşüncesi bile bünyemde onlarca çikolata yemiş etkisi yaratıyor.
Ama..
Eşimle kavuşmayı ne kadar çok istiyorsam anne-babamdan ayrılmayı da bir o kadar istemiyorum..
Düşüncesi bile kahrediyor, bırakıp gitmek ağırıma gidiyor..
Ben büyümeyi hiç istemedim.. Hep küçük kız bir kız çocuğu olarak kalmak istedim..
Neden büyüdüm ki? :(
Küçükken abimle oynadığım oyunları özlüyorum..
Babam nöbetten çıktığında koluna uzanıp onunla birlikte uyumayı..
Annemin beni gıdıklamasını, boğuşmalarımızı, kahkahalarımızı..
Çocukluğumdaki masumiyetimi...
Çoğu zaman muzipliğimi, yaramazlığımı..
Kuzenlerimle bayramda bir araya gelişimizi..
Gülmekten ciddi manada altımıza yaptığımız anları..
Özlüyorum işte çocukluğumu..
Ben hep çocuk kalmak istedim..
Yemin ediyorum hep.. Hep çocuk kalmak istedim..
Neden büyüdüm ki?
Hayat işte böyle..
Ağırıma gidiyor büyümek..
Ama böyle işte..
Başka bir derdim yok Allah'a çok şükür..
Eşimle kavuşacağım için çok mutuluyum..
Ama giderken annemi, babamı bir de çocukluğumu bavulumun bir köşesine koyup gidesim var;
Hepsi bu..
♡ Sosyal Medyada Takip Et ♡
Beğendiysen paylaş o zaman :)
Nasıl güzel nasıl içten bir yazı olmuş :/ Sırf anne babamı bırakmamak için evlenmeyebilirim galiba :) Zaman ne gösterecek bakalım.. Bu arada ömür boyu mutluluklar eşinizle =)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim.. Beğenmenize de çok sevindim.. :) Hem ağlarım hem giderim sözünü boşuna söylememişler ama.. Ne yardan vazgeçilebilyor, ne de serden.. :)
SilCanım benim gözünüzaydın artık sevdiceğin hep yanında olacak(Darısı bizim başımıza.AMİN)
YanıtlaSilAma için buruk..Çünkü bir tarafa kavuşurken diğer taraftan ayrılmak zorundasın, maalesef benim durumum da hep böyle oldu bugüne kadar ki görünen o ki bundan sonrası da öyle olacak:( Tayinim çıkıp eşime kavuştuğumda tıpkı senin gibi ailemden ayrılmak zorunda kalacağım.Ayrılığın hüznü, kavuşmanın sevinci ikisi bir arada...Garip bi duygu işte :((( Keşke tüm sevdiklerimiz hep bir arada yanımızda olabilse KEŞKE...
Canım arkadaşım benim, hem de kader arkadaşım benim.. :)
SilÇok teşekkür ederim, gözüm aydın gerçekten ama, bir yanım da buruk dediğin gibi..
İnşallah bir an önce sen de sevdiceğinle kavuşursun.. Ayrı kalmak gerçekten çok zor çünkü..
İnşallah o gün tez zamanda gelince, bu yazımı oku e mi?
Beni hatırla..
Tüm kızların evlenirken aynı duyguları yaşadığını düşün..
Ve sen de sıkı sıkı sarıl eşine, mutlu bir yuvanız olsun.. :)
Canım benim sonunda beklediğin an geldi.Umarım bir ömür boyu ayrılmazsınız.Sende artık bi aile oluyorsun .Anne babanı da ziyarete gelirsin artık adana ya her fırsatta :) Tüm kalbimle mutluluk diliyorum...
YanıtlaSilÇok sağol canım benim, darısı size olsun inşallah :) Çoook çok sağol, haklısın, en azından yakın bir yere çıkıyor taynim. Adana'ya gelmek için hiçbir fırsatı kaçırmayacağım gibi görünüyor :)
Silayy canım çok güzel yazmışsın dygulanmamak mümkün değil .:'( bende bu gunleri görebilirmiyim hayatımın admını bulabilicekmiyim bir fikrim yok ... hakkınızda hayırlısı olsun bir ömür mutlu olun inş.
YanıtlaSilEvlilik bana da çok uzak gelen bir kavramdı canım benim, zira eşimle Üniversite 3. sınıfta tanıştık, 4. sınıfta çıkmaya başladık.. O zamana kadar erkeklerden öyle bir kaçardım ki.. Evlilik düşüncesi bana da uzaktı bu yüzden.. ''Dilin bağlanıyor'' derler ya hep, cidden doğru.. Önce gönüller bağlanıyor, sonra dilin.. Sonra da bir bakmışsın evlenivermişsin bile :D Çoook teşekkür ederim.. İnşallah sen de çok sevip çok sevileceğin doğru kişiyle bir ömür mutlu olursun :)
SilOff dokundu fena...
YanıtlaSilİçimdekileri size hissettirebilmek güzel.. Beğenmenize çok sevindim, çok teşekkürler :)
SilEvlenirken bende benzer seyler hissetmistim cnm hatta evlendikten sonra anneme ziyarete gittigimde agladigim bile cok olmustur ,sakin korkma uzulme cunku inan gecici bir surec evlen aradan bir kac ay gecsin bak o zaman nasil iyi hissetmeye alismaya basliyorsun:)evlenirken insan ailesinden kopuyor gibi bir his olusuyor ama sonra oyle olmadigini anliyorsun:) bu duyguya takili kalip guzel gunlerin tadini cikarmayi es gecme:)
YanıtlaSilSanki yeni evleniyor gibiyim. Sanırım bu tarz kaygılar yeni evlenen tüm kızlarda oluyor ama işin içine bir de benim gibi evin tek ve küçük kızı olmak eklenince daha sıkıntılı oluyor bu süreç. Önerilerin için çok çoook teşekkür ederim :) İnşallah dediğin gibi olur :) Kocaman öpüyorum..
SilŞimdiden hayırlı olsun...Anne babanın canı sağ olsun,sağlığı sıhhati iyi olsun da varsın uzakta olsunlar...
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim. Haklsın, her şeyin başı sağlık gerçekten..
SilArtık kendi çocuklarına bu mutlulukları yaşatmanın zamanı (:
YanıtlaSilBen de hiç istemiyorum büyümek,üniversiteye bile gitmeye korkuyorum,ailemden ayrı kalıcam diye..
Ama hayat işte :/
İnşallah, doğru söylüyorsun aslında :)
SilBenzer korkuları ben de yaşamıştım üniversiteye başlarken, şimdi de farklı korkularım var..
Dediğin gibi, hayat işte.. :)
İçim bir garip oldu, ne kadar içten yazmışsın. Hem sevindim hemde üzüldüm. Aileden ayrılmak çok zor. Ben bunu üniversiteye gelirken bile yaşıyorum ki tamamen başka bir şehre taşınmak çok daha zordur. Ama şükredelim ki onlar hayatta yanımızda olmasa da ne zaman ihtiyacımız olsa yanımızda olacaklar. Yazın beni çok çok duygulandırdı. Umarım eşinle mutlu bir yuva kurarsın. Bizde senin musmutlu yazılarını okuruz:)
YanıtlaSilNe kadar da iyisin.. Çok teşekkür ederim.. :) Çok tatlısın cidden. Yorumun moralimi düzeltti, şükretmek lazım gerçekten.. Çok şükür ki hayattalar dediğin gibi.. Teşekkür ederim sana :)
Silayyy bizde böyleydik bir zamanlar evli ama ayrı
YanıtlaSilgeride kalıyor hepsi yaşanmamış gibi unutuyorsun.
ama anne baba özlemi geçmiyor
Ahhh, ahhh.. :/
Silo kadar zor ki, memleketini,anne,babanı geride bırakmak,aklın hep onlarda kalıyor, şimdi ne yapıyorlar diye düşünüyorsun, kardeşinle kavga etmeyi,kim ne der diye düşünmeden deli gibi kahkahalar atmayı özlüyorsun, en acı tarafı da dün görsen bile, ertesi gün hemen özlüyorsun,nasıl ağlattın beni şu an bilemezsin...
YanıtlaSilSen de beni çok duygulandırdın yorumunla, insanın içine oturuyor, boğazında düğümleniyor yazdıkların.. Duygularıma tercüman olmuşsun adeta.. Sen de annene-babana çok bağlısın sanırım.. 2 sene önce kpss'ye hazırlanırken odamın penceresine bir kuş yuva yapmıştı.. Her gün o yuvaya bakıyordum.. Sonra yumurta çatladı, yavru kuşları gördüm ve heyecanlandım.. Her gün anneleri yiyecek bulup getiriyordu.. Kuşlar yuvaya sığmaz oldu.. Sonra bir gün bir baktım, yuva bomboş.. Kuşlar uçup gitmiş.. Geri gelecekler diye bekledim bir kaç gün ama gelmediler.. O gün anladım, ''yuvadan uçan kuşun'' geri dönmediğini.. Öyle moralim bozulmuştu ki, anne kuşu annem ettim kendi kafamda, ben de yavru kuş oldum.. Ve ne olursa olsun, bir kere o evden çıktın mı artık eskisi gibi olmuyor diyorlar.. Sevgi eksilmiyor belki, aksine özlemle perçinleniyor ama yine de misafir gibi oluyorsun sanki.. Çünkü ne olursa olsun kendi evin ayrı oluyor.. Ve eninde sonunda kendi evine gidiyorsun.. Hayat böyle işte..
Silcanım evine varıp aradan 10 yıl geçtikten sonra bile bunu hissediyorsun bir yanım iyiki yanım dasın iyiki evlendiö diğer diğer yanın özlüyor.. eşinde aynıdır bence insan doğaası bu
YanıtlaSilDoğru söylüyorsun canım benim
SilDoğru söylüyorsun canım benim
Silne kadar içten ne kadar samimi bir yazı okudum öyle :) bende hem sevindim hemde hüzünlendim :) anne baba sevgisi çok başka ama aşk acayip bir duygu ve bazen gitmeyi gerektiriyor. Gittiğiniz yerde aşk,sevgi ve huzur sizinle olsun :):)
YanıtlaSilÇok teşekkürler, inşallah :))
Siltıpkı benim gibisin,ben de senin gibi ailemden kopmaktan korktum,
YanıtlaSilne kadar sevsem de beni annem babam kardeşim gibi kimse sevmeyecek düşüncesi var :(
senin adına sevindim arkadaşım,eşinle sana çoook mutlu bir hayat diliyorum
sevgiler
Çok sağol canım arkadaşım benim, keşke tüm sevdiklerimiz aynı anda yanımızda olsa ama olmuyor işte😢
SilIyi dileklerin için çok sağol minikim. Benden de kocaman sevgiler sana💕
Merbaha, sizi yeni takip etmeye başladım ve ilk dikkatimi çeken evliliğinizle ilgili paylaştıklarınız oldu. Önce çok üzüldüm sizin adınıza, ayrı kalmanın acısını bilirim evli olmasam da...
YanıtlaSilGörüşmek için gün sayıyorsunuz; telefonlar, bilgisayarlar yetmiyor bir süre sonra değil mi?
Ne güzel şimdi kavuşmanıza çok az kalmış.
Umarım bundan sonra her şey gönlünüzce olur mutluluklar diliyorum.
Çok teşekkür ediyorum, çok naziksiniz :) inşallah sizin de hep gönlünüze göre olur tüm İstedikleriniz :)
SilMerhabalar, öncelikle ömür boyu mutluluklar... Yazınız o kadar tanıdık geldi ki, ben yazsam bu kadar olurdu diyebilirim.. Gerçekten de ne yardan geçiliyor ne serden... Bende eşimin peşine takılıp ailemden kilometrelerce uzağa gelip yuva kurdum...Bir yanım mutlu bir yanım buruk oluyor ama bunda da vardır bi hayır deyip devam ediyoruz yaşamaya... Huzur, sağlık, mutluluk evimizden hiç eksik olmasın yeter dimi...
YanıtlaSilSende Aile ve çocukluk yönünden şanslısın ne güzel..Hayatta özlem hiç bitmiyor,ayrıyken eşini ,uzağa gidince aileni..Kısaca kim uzaktaysa özlüyorsun ..Beş yıldır ailemden uzakta yaşıyorum ,çok zor geliyor bazen..Memlekete gidince bu sefer eşimi :))
YanıtlaSilTek tesellim "Allah sağlık mutluluk versin mesafeler geçici "
Sevgiler :)