Keşke bu fotoğraftaki gibi insanların yalanlarını, yalan söyledikleri anda bantlayan bir güç olsa. YALAN! diye yapışsa ağza bantlar ve bir daha hiç konuşamasalar.
Ne büyük bir suçtur, ne inciticidir ve ne kadar da kolay söyleniverir; yalan!.. Karşındakini aptal yerine koymak bu kadar basittir işte. Bir çırpıda dudaklardan dökülüverir..
İster en sevdiğim olsun ister hiç sevmediğim, yalan söyleyen insana tahammülüm yoktur. Fakat sevdiğim insanla sevmediğim insanın yalanları farklı duygular yaratır bünyemde. Sevmediğime çok kızarım; ''Bizi aptal sanıyor aklınca, görmüyor muyuz yalanını?'' diye öfkelenir, söylene söylene gezinirim.
Sevdiğinin yalanına şahit olmak ise bambaşka bir duygudur. En acısı da budur. Kızgınlık değil, kırgınlık vardır bu kez. Hiç ummadığınız o masum kişi bir anda gözünüzden düşer ve ardında bıraktığı can kırıklıklarını toplamak o kadar da kolay olmaz.
Affettim deseniz bile içinizde bir kıymık gibi batar, bekledikçe büyüyen bir yaraya dönüşür ve bir daha eskisi gibi olmak asla mümkün olamaz.
Bunun kindarlıkla ilgisi yok.
Yalanın hiç bir geçerli açıklaması olamaz, o kadar.
Vesselam!
Beğendiysen paylaş o zaman :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
♥Minik bebişiyle ilgilenen tazecik bir anne olduğum için yorumlara hemen cevap veremiyorum ama hepsini tek tek okuyor ve seviniyorum. Yorumlarınız benim için çok değerli, lütfen yorumlarınızdan beni mahrum bırakmayın..
Kocaman Sevgilerimle :) ♥