Büyümek zorunda değilim.. Hiç!

Kim demiş pembe gözlüklerimi çıkartmam gerektiğini?

Toz pembe görmek istiyorum hayatı, kime ne?

Büyümek zorundaymışım, koca kız olmuşum,

Kızım olacakmış, anne olacakmışım; büyümüşüm..

* * *

Bedenim büyüdü evet, zaman bedenlerden alıp götürsün varsın;

Ruhuma dokunmasın!

Eskiyen vücudum olsun, gözlerim kırışsın, saçlarım ağarsın.

Ama..

Son nefesimde bile küçük bir kız çocuğu olarak kalayım ne var?

* * *

Küçük bir kız çocuğu olarak kalmak istiyorum.

Büyümek bana acı veriyor..

Kızıma arkadaş olurum hem, onunla birlikte çocuk kalırım..

Annemin minik kızı olurum hep, kızımın da arkadaşı..

Büyümek ne zor, ne acı?!

* * *

Küçük bir kız çocuğuyken bile büyümeye hiç heves etmedim ben..

Annesinin rujunu gizli gizli süren yaramaz kız çocuğu olmadım hiç..

Kaşlarımı hiç almadım, büyük durmayayım diye..

Saçlarımı hiç boyatmadım, yaşımdan büyük durmayayım diye..

Bağıra bağıra şarkılar söyledim, dans ettim hep evin içinde..

Öptüm.. Sarıldım tüm sevdiklerime..

Çocuk ruhumla, tertemiz; hep neş-eyle..

Ve hep çocukluğuma hasret duydum;

Her zaman taa en derinde...

Beğendiysen paylaş o zaman :)

• Facebook
• Twitter
• Google+
• Pinterest
• LinkedIn