Özgecan..

Yazmayım yazmayım diyorum..

Engel olamıyorum kendime, bağıra bağıra ağlayacağım yoksa!

Gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor, aklım almıyor..

Bundan tam 8 yıl önce..

Lise son sınıftayım, gündüzleri okulumuz olduğu için dershanede denemelerimiz akşam vakti yapılıyor. Saat 9 buçuk civarı denemeden çıkıyorum, her zaman yaptığım gibi bir an önce eve gitmek için otobüse biniyorum. Evimiz otobüsün son durağının olduğu yerde. Bu sebeple genellikle ya 1-2 kişi kalıyor otobüste ya da ben tek kalıyorum.

Anlatacağım olay başıma geldiği gün yine otobüste tek kalmıştım.. Tıpkı Özgecan gibi..

Evimize yaklaştı otobüs ve ben müsait bir yerde deyip inmek istedim.

Adam dikiz aynasından bana bakıyor, pis pis gülüyor.

Önce bana öyle geldi zannettim, daha yüksek sesle söyledim bu kez; ''Müsait bir yerde!''

Adam iyice sırıtmaya başladı, dikiz aynasından bana bakıyor ve otobüsü daha da hızlı sürmeye başladı.
Evimizi çoktan geçtik. Tamam dedim içimden, bu adam beni kaçırıyor!

Birden bağırmaya başladım, o anki korkumu anlatamam.

''Müsait bir yerde dedim duymuyor musunuz?! Müsait bir yerde diyorum! Müsait bir yerde!''

Sonra hemen telefonumu çıkardım çantamdan, ''Ben polis kızıyım tamam mı! Otobüse binerken plakanı almıştım, şimdi babamı arıyorum'' diyorum. Bu kez otobüsün kapısını açıyor, ama hala durmuyor. Ben de can havliyle birden kendimi otobüsten aşağıya atıyorum.

O an yere yığıldığımda canımın ne kadar acıdığı hiç umurumda bile değil.

Kurtulduğuma şükrediyor, hıçkırıklar içinde ağlıyorum..

Yürüyerek eve vardığımda ağlamaktan nefes alamaz haldeyim..

''Ne oldu?! Ne oldu?!'' diyor annem babam..

Ben ağlamaktan konuşamadıkça annem iyice korkuyor..

Belki de kızını ilk defa böyle görüyor, o da benle birlikte ağlamaya başlıyor ne oldu? diye..

* * *

O gün  annem bana ne oldu diye korkudan ağlıyordu benimle..

Bu çaresiz anne ise biricik kızının yavrusunun tabutuna sarılıp ağlıyor..

Suçu neydi Özgecan'ın?

Neydi?

Kızlarımız okumasın mı?

Okuldan eve dönmek için otobüse binmesin mi?

Bu kadar mı yaşanmaz bir dünyadayız biz?!

* * *

Özgecan Aslan..

20 yaşında Psikoloji 1. sınıfta okuyan bir üniversite öğrencisi.

Annesinin sabah sütünü içirdim, harçlığını verdim deyip okuluna yolladığı kuzusu, göz bebeği..

Tecavüzcüsüne kendini korumak için biber gazı sıkmış, yüzüne tırnaklarını geçirmiş yine de kurtulamamış masum bir kız çocuğu..

* * *

Bebeğimi, aylarca karnımda sakınarak taşıdığım canım kızımı kucağıma almama günler kaldı..

Onun tekmeleri eşliğinde yazıyorum bu yazıyı, ben gerilince o da geriliyor..

Korkuyorum, nasıl bir dünyada büyüyecek, onu koruyabilecek miyim diye..

Kim bilir ne kadar özenle yetiştirmiştir Özgecan'ı annesi, nasıl titremiştir üstüne..

Allah'ım korusun evlatlarımızı ama bu yapılanlar da cezasız kalmasın.. kalmasın..

Gamze.

Beğendiysen paylaş o zaman :)

• Facebook
• Twitter
• Google+
• Pinterest
• LinkedIn