Hoşgeldim.. mi Acaba?

Herkese Merhabalar!

Arayı çoook uzattım biliyorum, sizden gelen maillere, yorumlara bir türlü cevap veremedim üzgünüm :( Ama hep aklımdaydınız, merak edip sorduğunuz ve beni gerçekten unutmadığınız için çok teşekkür ederim hepinize. . Yazamadım, buralara uğrayamadım çünkü beni çok üzen şeyler yaşadım. .

Allah'ıma şükürler olsun ki sağlıkla aldım minik kuşumu kucağıma. Ama erken doğduğundan mı bilmem, doğduğu ilk günlerden bu yana hastaneden beri gelemez olduk. Topuk kanı vermek için hastaneye gittiğimizde sarılık için de tahlil yaptırdık ve maksimum 15 olması gereken Eylül'ümün sarılığının 24.7'ye çıktığını öğrendik. Sarılığı 25 ve üzeri olduğu durumlarda vücudundaki kanın tamemen değiştirilmesi gerekiyordu. Bu çok tehlikeli bir durumdu ve acilen hastaneye yatışı yapıldı.. Daha minicik, 1 haftalık kuzumun..

O kadar yıpratıcı bir şey ki fototerapi.. Hem anne hem de bebek için.. Çok çok yıpratıcı gerçekten.. Aşağıda görmüş olduğunuz şekilde minicik bebişlerin gözüne bezden bir gözlük takılıyor çünkü fototerapi ışınları biz yetişkinlerin bile gözlerini aşırı derecede yorucu düzeyde şiddetli. Kazara bu gözlük çıkarsa ve uzun süre bebekler bu ışınlara maruz kalırsa kör olma riski bile taşıyorlarmış.

Yavrucum o kadar acı çekiyordu ki içinde.. Belli bir süre sonra aşırı ısınan küvez adeta bedenini kavuruyordu.. Derisi güneşte yanmış gibi pul pul kabarmıştı.. Acıya dayanamayan bal kızım sürekli çırpınıyor ve gözlüğünü çıkartıp çıkartıp atıyordu. Hal böyle olunca 2 gün boyunca kesintisiz bir şekilde vardiya değiştirirek annem-eşim ve ben sürekli nöbet tuttuk cihazın başında.. Bu arada ben saat başı küvezden çıkarıp emziriyordum ve o 1 saat içinde emzirdiğim 15 dk bile içimi aşırı derecede huzurla dolduruyordu, o acıdan Eylül'ümü çekip alıverdiğim için.. Sonra tekrar küveze koyup tekrar kavrulup çırpınışını izlemek zorunda kalıyordum..

2 günlük bu işkencenin sonunda sarılık değerimiz 12'ye düştüğü için hastaneden taburcu olduk. Artık her şey yoluna girdi mi dersiniz?

Esas derdimiz bundan sonra başlıyordu..

Hem de tahmin edemeyeceğiniz derecede ürküten, üzeninden..

Ne mi oldu?

E, o da başka bir yazının konusu olsun artık, ne yapalım :(

Beğendiysen paylaş o zaman :)

• Facebook
• Twitter
• Google+
• Pinterest
• LinkedIn